Ludzie, ludzie! Co to jest?!
Lato w pełni, a tu deszcz?!
Litry wody lecą z nieba,
lecz naprawdę ich potrzeba.
Bo roślinkom pić się chciało
(choć im wody nigdy mało).
Trawa sucha- aż skrzypiała...
"Wody dajcie mi!"- wołała.
Biedne drzewka suche były,
o deszczyku w nocy śniły.
Wszystkim wciąż gorąco było,
o ulewie się marzyło.
A gdy w końcu się spełniło
i się niebo zachmurzyło,
to zaczęło się typowe
polskie narzekanie zdrowe;)
My Polacy już tak mamy,
że my zawsze narzekamy.
Lecz nie warto, moi mili
na zrzędzenie tracić chwili.
Dostrzegajmy dobre strony,
spokój w pracy, uśmiech żony.
To, że korków dziś nie było,
że nic złego się nie śniło,
że promocja się trafiła,
która portfel oszczędziła.
Dostrzegajmy rzeczy małe,
one właśnie są wspaniałe!
Na nich wciąż się skupiać trzeba-
BYĆ CHOĆ TROCHĘ BLIŻEJ NIEBA!:)
