Coś optymistycznego

Oto dla Was nowa fraszka, lecz nie będzie to porażka,

Bo chcę w niej Wam opowiedzieć, co robiłam dzisiaj w Tczewie.

Pojechałam szukać pracy, lecz nie było wcale cacy,

Pracodawcom ciężko jest zrobić w młodych stronę gest…

Rynek pracy w Polsce leży, jak na wieży leży Jerzy.

Lecz się nie poddaję, nie- wiem, że w końcu uda się!

Będę szukać wciąż wytrwale, będę walczyć, szukać dalej.

Gdy się czegoś mocno chce, właśnie to przyciągnie się.

Bo optymizm to podstawa, a my bijmy gromkie brawa

Dla optymistycznych ludzi, bo z nich żaden nie marudzi.

Ciągle wierzy, ciągle szuka, w głowie sto pomysłów kuka.

Szklanka PEŁNA do połowy, nie zaśmieca żalem głowy.

Wokół widzi barw miliony, światem wciąż jest zachwycony.

Nie wspomina smutnych zdarzeń- on ma w głowie setki marzeń!

A na twarzy wciąż i wciąż wije się uśmiechu wąż…

Optymistą być ja chcę, życiem cieszyć co dzień się.

Więc co rano, cicho, skrycie myśli takie wcielam w życie.

Nie chce już się smucić, żalić, chce się swą radością chwalić.

Zrobię więc, co będzie trzeba, by choć trochę sięgnąć nieba.

Oj, ciut zapędziłam się, bo tematem miał być Tczew

I tamtejsze me wojaże, pełno rzeczy z moich marzeń,

Które w sklepach tam widziałam, lecz funduszy nań nie miałam.

Lecz nie będę męczyć Was, już powoli kończyć czas.

Pamiętajcie Mili Moi, pesymista żyć się boi.

Ale optymista nie- delektuje życiem się.

Pozytywnie żyć próbujmy, nie przyniesie nam to ujmy!

Bo uśmiechy, myśli miłe wniosą w życie szczęście, siłę

Pięknych barw nabierze świat, będzie z Wami za pan- brat! : )