Sesja- ostatnie starcie

Dnia pewnego w dzień czwartkowy miałam istny zawrót głowy.

Na uczelnię pojechałam, gdyż egzamin zdawać miałam.

Nie zdawałam z resztą roku, lecz to nieistotny szkopuł.

"Dzisiaj nastał termin mój, niechaj cały trud i znój

w nauczenie się włożony piątką będzie nagrodzony!"

W moim ciele stresu zero- zaufałam mózgu sterom.

Już czekałam trzy godziny na czas wolny tej babiny.

W komisyji zasiadała, licencjaty oceniała.

Tyle czasu już minęło... W brzuchu burczeć mi zaczęło.

Lecz jedzenia nie zabrałam- krócej siedzieć planowałam...

Stał tam dystrybutor wody "może wody dla ochłody?"

Myślę "może wody chłód zaspokoi ciut mój głód?"

Wodę więc pochłeptywałam, w tę i we w tę wciąż dreptałam.

I pouczyć chciałam się "albo nie, pomiesza się".

Po upływie godzin czterech twarz ujrzałam babki szczerej.

Nieźle była już zmęczona po przydługich ciut obronach.

Udałyśmy się do sali: ja, by wiedzą się pochwalić

(bo naprawdę się uczyłam, dużo czasu poświęciłam)

ona, by ją oszacować i piąteczkę podarować.

Kilka pytań, chwil niewiele i wiedziała, żem nie ciele.

Do indeksu "5" wpisała, serce me rozradowała.

Cel swój właśnie osiągnęłam- piękną średnią wyciągnęłam.

I stypendium już jest moje! Nagrodzone trudy, znoje!

Oto do sukcesu klucz: wierzyć w słowa " CHCIEĆ TO MÓC"!