Weselny huragan

Wiersz ten zadedykuję mej drogiej koleżance,

Choć długi on nie będzie, popuszczę mózgu lance.

Więc oto w dzień sobotni, dzień letni i gorący,

Gdy każdy promień słońca dla skóry był parzący,

Gdy ludzie odbywali wakacje wymarzone-

Odbyło się wesele, lecz czymże poprzedzone!

Rozpętał się huragan, od lat tu niewidziany,

Pozrywał ludziom dachy, drzew wiele połamanych!

Ulice zawalone  przez liście i gałęzie,

Nie było miejsca bez nich- leżały wokół wszędzie!

I prąd też się przestraszył i zniknął, o tak sobie,

Żelazko nie działało... Co ja z sukienką zrobię?

Namieszał wiatr poważnie, i nam i Młodej Parze,

Bo przez wybryki wiatru opóźnił się ślub marzeń.

Bo dla nich był marzeniem, na które tak czekali,

A które,  mimo przeszkód dziś zrealizowali.

Sławeczka- suknia biała i z włosem ułożonym,

Ślub brała ze swym Pawłem, mężusiem wymarzonym.

Msza ślubna krótka była i wszyscy się cieszyli,

Bo dzięki temu dłużej wszyscy goście się bawili : )

Impreza trwa w najlepsze, a nagle światło gaśnie:

Prąd uciekł, bo się bał, że sala w szwach tam trzaśnie!

Przybyło gości tyle, że miejsc pobrakowało,

Lecz głową się ruszyło i problem rozwiązało.

Bo dostawiono krzesła, przyniosło agregator

I zaraz można było od nowa pląsy zacząć.

Wesele na czas długi w pamięci pozostanie:

Jedzonko i pląsanie, toasty i śpiewanie.

I dzień niezapomniany, bo bardzo wyskokowy,

Przyprawił wiele ludzi o istny zawrót głowy.

Dla naszej Pary Młodej to dzień był najpiękniejszy

I długo pozostanie w małżeńskiej ich pamięci.

Więc życzę Im na koniec: Wy tak kochajcie się,

Jak mocny był huragan, w Waszego ślubu dzień!