Dziś nie będę pisać dużo- przyglądałam się kałużom.
Gdy do Gdańska jechać trzeba, deszcz akurat leci z nieba...
Dzień paskudny, szaro, buro, błękit śpi pod wielką chmurą.
Niby lato, a deszcz leje, Bóg się pewnie w niebie śmieje.
Bo Piotr Święty ćwiczy cza-czę- Pan Bóg aż ze śmiechu płacze.
Proszę Pani, Proszę Pana i zagadka rozwiązana!
Błyskawice- rzecz jest JASNA to niebiańskie disco- światła.
Czemu grzmot? Jak to? Nie wiesz? Toć to w kręgle grają w niebie!
Nie narzekaj więc Polaku, że nie zaznasz lata smaku.
Niech się ciut pobawi Góra, wkrótce przejdzie wielka chmura.
Deszcze także skończą się, a Ty znów uśmiechniesz się!
Chociaż trochę życie znając pewnie skończysz... narzekając:)
Świetny! Akurat u mnie pada deszcz, a jak przeczytałam tą fraszkę to od razu mi się humor poprawił:)
OdpowiedzUsuńhihi, to tak jakby dzień z życia wzięty. Czasem też tak mam! Super styl pisania, powodzenia!
OdpowiedzUsuń„Chociaż trochę życie znając, pewnie skończysz… narzekając „ To się absolutnie zgadza.
OdpowiedzUsuńChociaż ja lubię deszcz. Tym bardziej rozśmieszyła mnie ta fraszka
Zachowujesz rytmikę i rymy
„a a”
„b b”
„c c”
Rzadko spotyka się takie połączenie. Dosyć często widuję raczej
„a
a
b
b”
albo
„a
b
a
b”