Niepokorna butla

Wczoraj był pechowy dzień. Wszystko inne poszło w cień,

gdy zakupy zrobić chciałam omal nie eksplodowałam.

Już w kolejce sobie stoję, licząc w ręku drobne moje

chwytam jeszcze coli puszkę: "Niech ucieszy Piotrka duszkę!"

Zaraz kolej ma być miała, więc spokojnie nań czekałam.

Nagle taśma się szarpnęła, butla z sokiem się bujnęła,

zatrzymała ją podłoga, sok rozprysnął się po nogach.

Obok facet starszy stał, białe spodnie- pełno plam!

Mówił: "Chcę odszkodowanie! Niech sklep pierze me ubranie!"

Ja się w środku gotowałam jednak nic nie powiedziałam...

Kasę zmienić też musiałam... Czemu ja ich nie zbluzgałam?!

Pobrudzili spodnie moje, a ja dalej cicho stoję.

Chciałam w łeb przywalić babie, co się przysłużyła sprawie.

Postawiła sok na brzegu, na krawędzi taśmy biegu.

Rozgarnięta cóż, nie była tylu ludziom dzień spieprzyła.

Mi, kasjerce, chłopu też, zachowała się jak zwierz.

I przez takie babska właśnie wiara w ludzi szybciej gaśnie.